دستاوردها و پیشرفت های علمی امروز بشر مدیون تلاش های دانشمندان و محققانی است که برای رمزگشایی از اسرار علم و کمک به بشریت، حتی جان خود را از دست داده اند.

ماری کوری، دیوید جانستون، الیزابت فلایشمان و جمعی از فضانوردان از جمله برجسته ترین پیشتازان علم در حوزه های مختلف محسوب می شوند که جان خود را در جریان تحقیقات علمی از دست دادند.

کارل ویلهلم شیله و شیمی

«کارل ویلهلم شیله»، شیمیدانی است که موفق به کشف عناصر متعددی شد که کشف اکسیژن مهمترین دستاورد وی محسوب می شود؛ حتی برخی از اکتشافات این دانشمند به اشتباه به نام محققانی که پس از وی این تحقیقات را ادامه دادند، ثبت شده است.

این شیمیدان برجسته نخستین محققی محسوب می شود که اقدام به جداسازی ترکیبات و عناصر مختلف بدون اطلاع از خطرات بالقوه مواد شیمیایی آنها کرد؛ «شیله» در نتیجه قرار گرفتن در معرض تجمع جیوه، آرسنیک و دیگر مواد شیمیایی در آزمایشگاه، جان خود را از دست داد.

الیزابت فلایشمان و اشعه ایکس

این دانشمند که هرگز موفق به اتمام تحصیلات دبیرستان نشد، استعداد علمی خود را در رادیوگرافی نشان داد. پس از کشف اشعه ایکس در سال ۱۸۹۵ میلادی و توجه گسترده رسانه ها به این حوزه علم، «فلایشمان» در مدت یک سال به متخصص این رشته مبدل شد و نخستین آزمایشگاه رادیولوژی کالیفرنیا را افتتاح کرد.

آزمایشات مختلف و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه ایکس در طول چند سال، عوارض جبران ناپذیری برای این محقق به همراه داشت و در نهایت «فلایشمان» در سن ۴۶ سالگی در سال ۱۹۰۵ میلادی درگذشت.

ماری کوری و رادیواکتیو

«ماری کوری» همسر «پیر کوری» یکی از برجسته ترین دانشمندان زن جهان محسوب می شود که به دلیل دستاوردهای علمی برجسته اش موفق به دریافت دو جایزه نوبل فیزیک و شیمی در سال های ۱۹۰۳ و ۱۹۱۱ میلادی شد.

«کوری» را می توان معروف ترین دانشمندی نامید که در راه علم جان خود را از دست داد؛ وی به دلیل کار با رادیوم (عنصری سرطان زا) و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض پرتوهای رادیواکتیو در اثر ابتلا به آنمی آپلاستیک جان خود را از دست داد.

خدمه مأموریت آپولو ۱

نخستین مأموریت سرنشین دار ناسا در برنامه آپولو در ژانویه ۱۹۶۷ میلادی با شروع غمباری همراه بود و سه فضانورد مأموریت Apollo Saturn ۲۰۴ به نام های «ویرژیل گاس گریسوم»، «ادوارد وایت» و «راجر چافی» کمتر از یک ماه قبل از برنامه پرتاب به فضا دچار سانحه شدند.

کابین فضاپیما در زمان تمرین بر روی سکوی پرتاب دچار آتش سوزی شد و سه فضانورد درون آن جان خود را از دست دادند.

علت اصلی این سانحه به طور دقیق مشخص نشد، اما برنامه سفر سرنشین دار آپولو ۲۰ ماه به تأخیر افتاد و ناسا مجبور به اعمال تغییرات اساسی در فضاپیما شد.

خدمه شاتل فضایی چلنجر

آخرین مأموریت شاتل فضایی چلنجر در ژانویه ۱۹۸۶ میلادی نیز مانند نخستین مأموریت آپولو با مرگ خدمه این برنامه همراه شد.

برای اولین بار در تاریخ ناسا یک معلم مدرسه به نام «کریستا مک اولیف» بدون هیچ آموزش قبلی پرواز با شش فضانورد مأموریت STS ۵۱ L شامل «فرانسیس اسکوب»، «مایکل اسمیت»، «الیسون اونیزوکا»، «جودیت رسنیک»، «رونالد مک نیر» و «گرگوری جارویس» همراه شد.

اما شاتل فضایی تنها یک دقیقه و ۱۳ ثانیه پس از پرتاب به دلیل نقص در بوستر سمت راست موشک در آسمان منفجر شد و فضانوردان جان خود را از دست دادند.

خدمه شاتل فضایی کلمبیا

درحالی که ناسا پس از سانحه شاتل فضایی چلنجر، ۱۷ سال مأموریت فضایی ایمن و بدون خطر را پشت سر گذاشته بود، هفت فضانورد بار دیگر در مأموریت شاتل فضایی کلمبیا جان خود را از دست دادند.

خدمه مأموریت STS ۱۰۷ شامل «ریک هازبند»، «نویلی مک کول»، «مایکل اندرسون»، «کالپانا چاولا»، «دیوید بروان»، «لاورل کلارک» و «ایان رومان» در فوریه ۲۰۰۳ میلادی و پس از اتمام موفقیت آمیز مأموریت دو هفته ای در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) راهی زمین شدند.

تحقیقات نشان داد، هنگام پرواز شاتل به سمت فضا یک تکه از فوم خارجی مخزن سوخت کنده شده و با سپر حرارتی محافظ شاتل برخورد کرده بود؛ هنگام بازگشت و عبور از جو زمین این مساله باعث افزایش بیش از حد حرارت و در نتیجه انفجار شاتل فضایی شد.

دیوید جانستون و فوران آتشفشانی

هنگام فوران کوه آتشفشان سنت هلن در سال ۱۹۸۰ میلادی، «دیوید جانستون» از متخصصان آتشفشان شناسی در سازمان زمین شناسی آمریکا (USGS) نخستین پیام هشدار را برای پیشگیری از بروز یک فاجعه ارسال کرد.

این محقق درون خودروی خود در زیر فوران های آتشفشانی گرفتار شد و جان خود را از دست داد.

تیم ساماراس و گردباد

«تیم ساماراس» به همراه پسرش «پل» و یکی از همکاران به نام «کارل یانگ» در مسیر رهگیری مجموعه ای از گردبادها به منظور ارتقاء سیستم های هشدار دهنده گردباد جان خود را از دست دادند.

استیو ایروین و دنیای حیوانات

شکارچی تمساح لقبی است که برای «استیو ایروین» انتخاب شده است؛ این مربی و متخصص حیوان شناسی در سال ۲۰۰۶ میلادی در کوئینزلند استرالیا در اثر حمله نوعی ماهی پهن برق دار جان خود را از دست داد.

دیان فوسی و گوریل ها

شغل خطرناک این محقق مطالعه زندگی گوریل ها در زیستگاه بومی آنها در جنگل های رواندا بود.

«فوسی» در سال ۱۹۸۵ میلادی در اقامتگاه خود در کوه های ویرونگا در رواندا به قتل رسید و بررسی ها نشان می دهد که احتمالا وی توسط شکارچیان گوریل کشته شده است.